My life as Liz

Daar zijn we dan, bijna een week verder na mijn eerste chemotherapie. Ik weet eigenlijk niet zo goed waar ik moet beginnen! Misschien heb je op Twitter wel het één en ander kunnen volgen, want daarop laat ik regelmatig even weten hoe het met me gaat. Maar een grote update op mijn blog is misschien ook wel handig. Laten we gewoon bij het begin beginnen en dan beetje bij beetje vertellen hoe het met me gaat. Want vorige week maandag was er immers nog niks aan de hand!

En daar heb ik dan ook van geprofiteerd, want ik ben gezellig met een vriendin naar de stad geweest. We gingen samen gezellig lunchen en we zijn ook nog wat winkels langs geweest. Quality time met vriendinnen is in dit soort periodes echt super fijn!

‘s Avonds moest ik er toch echt aan geloven: ik moest mijn tas pakken voor de overnachting in het ziekenhuis. Het is gebruikelijk dat je bij de eerste keer een nachtje blijft slapen. Opzich zag ik er niet heel erg tegenop, maar achteraf weet ik wel beter. Er blijft toch niks fijner dan je eigen bed!

Daar gingen we dan, op naar het ziekenhuis! De zenuwen gierden door m’n lichaam en ik werd er helemaal druk van. We hadden de afspraak om 11 uur. Er werd op het begin mijn bloeddruk gemeten, en die was een beetje hoog. Kwam vast door de zenuwen!

Ik kreeg een kamer voor mezelf. Heel erg fijn! Dan konden mijn vriendinnen langskomen zonder dat iemand er last van had. Normaal gesproken heb je altijd bezoekuren, maar ik was een uitzondering en mocht de hele dag bezoek hebben. Heel erg fijn!

En toen werd het infuus aangesloten! Ik kreeg eerst een halfuurtje een anti-misselijkheidsmedicijn. Daarna wordt de infuusbuis doorgespoeld en toen begonnen ze aan het eerste zakje chemo. Deze vloeistof was rood en deze ging er lekker snel in. Grappig feitje: je gaat er ook rood door plassen (heel even maar hoor) en als je huilt dan schijnen je tranen ook rood te zijn (daar heb ik dan weer geen ervaring mee). Ook de andere ging er goed in en bij de laatste werd de buis ingepakt met aluminiumfolie, omdat deze geen licht kan verdragen. Deze chemo kan nogal pijnlijk zijn met inlopen, dus dan zouden ze ‘m langzamer moeten zetten en een warme handdoek bieden tegen de pijn. Ik was daar nogal bang voor, maar ik had gelukkig nergens last van! Wel zo fijn om zo te starten. Het laatste medicijn kreeg ik in de vorm van een injectie, eentje in iedere bil. Die viel ook best wel mee! Ik denk dat rond 2 uur alles er ‘in’ zat en ik voelde me eigenlijk wel goed! Wel een beetje moe, maarja ik lag daar toch op een bed dus zo hinderlijk was het niet.

Ondertussen kwam er nog een kar langs voor de lunch, ik kreeg een broodje kroket en soep. Lekker hoor!

Papa bleef nog bij me en ik ging even FaceTimen met een vriendin en foto’s bewerken voor een artikel. Ik kreeg ook nog M&M’s van het ziekenhuis, wat een service!

En toen kwamen mijn lieve vriendinnen alweer langs! Het is natuurlijk wel raar om zo met z’n allen in het ziekenhuis te zijn, maar ik voelde me goed en het was gewoon gezellig! Ik kreeg tijdschriften, chocolade en een hele grote teddybeer met een leuk shirt aan. Super lief, ik heb echt de beste vriendinnen die je maar kan wensen :) Ze zijn een tijdje gebleven en rond 6/7 gingen ze naar huis. Ik weet het niet meer precies!

Gelukkig ben ik niet alleen geweest, want nadat m’n vriendinnen weg waren, was mijn stiefvader er nog. Ook is er nog wat andere familie langs geweest en ‘s avonds kwam ook Lola weer even langs. Tja, je verveelt je dood als je daar in het ziekenhuis zit, dus alle afleiding is welkom! Stiefvader vroeg of hij nog iets mee kon nemen, en toen had ik opeens een geniaal idee.. SUSHI! Ik had er echt super veel zin in en ik had heel vroeg gegeten (rond een uur of 5), dus dat ging er wel in. Zaten we dan, om 9 uur ‘s avonds lekker decadent Soho te eten in het ziekenhuis. En lekker dat het was! Om 10 uur moest het bezoek weg en toen zat ik er nog in mijn uppie! Ik weet niet echt meer wat ik toen heb gedaan, volgensmij een beetje op mijn laptop gezeten. Ik was nogal moe, dus ik wilde op tijd gaan slapen.

Alleen dat op tijd slapen lukte niet echt. Ik wist niet dat slapen in een ziekenhuis zo verschrikkelijk is! Je ligt er in je eentje, in een veel te klein bed waar je je niet eens fijn in kunt omdraaien en dan ook nog eens in een vreemde omgeving. Ik heb alles geprobeerd om in slaap te komen, maar het lukte gewoon NIET! En de afdeling waarop ik lag was echt rustig, dus daar lag het nog niet eens aan. Ik denk dat ik rond half 2 in slaap viel en om 6 uur was ik alweer wakker. Toch nog verder proberen te slapen, maar om 8 uur was ik echt klaarwakker. Pff, over slapeloze nachten gesproken! Zeker na zo’n dag kon ik mijn slaap eigenlijk wel gebruiken. Maar helaas!

Iets waar ik dan weer wel vrolijk van werd: het ontbijt! Was lekker en ik voelde me goed. Wat mij betreft kon ik dus niet snel genoeg naar huis!

Eenmaal thuis aangekomen kroop ik lekker in bed. Ik was super moe en dat was ook wel te zien. Zo’n eerste chemo laat toch wel indrukken op je achter en bovendien is er in je lichaam ook vanalles aan de hand, dus ik had rust nodig. Ik ging lekker in bed liggen en ik nam de teddybeer mee, haha. En zien de ballonnen er niet leuk uit? Die met die regenboog had ik dinsdag ook nog gekregen. Ik werd (word) er in ieder geval vrolijk van!

Woensdag wilde ik eigenlijk wel even de deur uit en daarom besloten mama en ik in de stad te lunchen. Ik vind alles nog lekker qua eten en zolang mijn eetlust ook niet minder is, geniet ik er nog maar van! We gingen eten bij Ons en ik koos voor een lekker omelet. Daarna wilde ik nog even naar de boekhandel (aan de andere kant van de stad), maar dat viel toch een beetje tegen. Ik merkte dat mijn lichaam moe was, en mama zag het ook al aan me. We zijn nog even ergens gaan zitten om een warme chocomel te drinken, maar toen had ik het toch wel echt voor gezien en gingen we maar naar huis. Ach, we hebben het in ieder geval geprobeerd!

En tja, dit is eigenlijk hoe ik er het meest van de dagen bijloop. In comfy kleding, met een lekker vest of een warme trui. Het gaat verder een beetje met ups & downs, meer kan ik er niet van zeggen. Ik ben niet super ziek, maar ik merk aan mijn lichaam dat ik rustig aan moet doen. Een rondje supermarkt is eigenlijk al te veel gevraagd en ik heb nergens zin in. ‘s Ochtends werd ik een paar keer wakker met lichte misselijkheid, en ik heb ook wel eens last van duizeligheid en hartkloppingen. Geen rare dingen, maar wel heel vervelend! Ik wil leuke dingen kunnen doen, maar daar ben ik echt nog te zwak voor. En het meest frustrerende is eigenlijk nog het mentale gedeelte. Als ik me nu al zo rot vol, hoe is dat dan over een paar maanden? Ik ben gewoon vooral heel verdrietig. Eerst wist ik dat ik ziek was, maar voelde ik me niet zo. Maar nu voel ik me ook slecht, en dat maakt het alleen maar erger. Je zou zo graag willen dat het anders was, maar dat kan niet. Ik ben beperkt in mijn dingen, ik kan niet eens leuke dingen plannen (zoals een vakantie met vriendinnen!). En daar baal ik gewoon heel erg van. Ik heb het ook nog niet helemaal geaccepteerd denk ik, maar dat heeft tijd nodig. En uiteindelijk komt alles goed, dat weet ik ook wel! Maar dit had van mij allemaal niet gehoeven…

Omdat ik niet alleen maar bij de pakken neer wil zitten, probeer ik wel er tussenuit te gaan. Een vriendin stelde voor om in de stad wat te gaan eten, en dat vond ik wel een goed idee! Ik slaap overdag heel veel dus dan voel ik me ‘s avonds wat energieker. We gingen lekker pizza eten en daarna deden we nog een warme choco op het terras. Ach, weer eens wat anders dan al die borrels. Haha nee grapje! Maar ik vond het fijn om even lekker onder de mensen te zijn, in de ‘normale’ wereld in plaats van mijn bed thuis. Want daar word je ook niet altijd vrolijk van hoor! De pizza was trouwens super lekker, ik krijg er nu alweer honger van.

En ja, meer foto’s heb ik eigenlijk niet! Ik probeer te bloggen, maar ik heb niet veel inspiratie en me optutten voor outfitfoto’s was ook niet zo’n succes. Ik heb meer behoefte aan in bed liggen en niks doen. Ofja ik, mijn lichaam dan. Ik slaap veel, kijk wat series en chill ‘m met vriendinnen, maar verder is mijn leven niet zo boeiend momenteel! Ik heb voor mijn gevoel ook nog nooit een zo onsamenhangend verhaal getypt, maar ik weet nu eenmaal ook niet precies hoe ik dit allemaal moet verwoorden. Lastig lastig!

Wat ik nog wel even kwijt wil: HEEL erg bedankt voor alle lieve comments, berichtjes en wat dan ook meer. Ik kan het maar blijven zeggen, het doet me echt zo goed! Daarnaast kan ik me voorstellen dat je misschien vragen hebt (over wat dan ook!), die mag je altijd ook gewoon bij de comments achterlaten. Ik hoop in ieder geval dat jullie nu weer een beetje up to date zijn :)

54 Reacties

  1. Nena 20 januari 2014 / 07:13

    Wat heftig om te lezen.. Gelukkig gaat het nog een beetje met je en heb je nog wel wat energie voor leuke dingen, geniet daar maar lekker van! Heel veel sterkste nog de komende periode. Liefs, Nena

  2. Josianne 20 januari 2014 / 07:33

    Pfoeh, wat heftig. Ik heb kanker nog nooit van zo dichtbij meegemaakt (en ik ken je eigenlijk niet), maar ik vind dat je je er zo goed doorheen slaat. Ik volg je ook op Twitter, dus ik zie regelmatig wat voorbij komen, maar volgens mij ben je ontzettend sterk. Heel veel sterkte de komende tijd Lizzy! Liefs Josianne

  3. Kimberly 20 januari 2014 / 07:35

    Dat je lichaam na een chemo al zo hard aan het werk is en je je rot voelt, dat wist ik helemaal niet zeg, wat heftig!! Gelukkig heb je veel afleiding, een lieve familie en hele lieve vriendinnen! Je bent echt Zo ontzettend sterk, daar heb ik heel veel bewondering voor zeg! Sterkte lieve Lizzy!! Xx

  4. Charlotte 20 januari 2014 / 07:38

    Wat fijn dat alles goed gegaan is met de chemo. Wel balen dat je lichaam nu meer rust nodig heeft en je jezelf ellendiger voelt, het komt goed! Je vent sterk en gaat door met leuke dingen al zal dat moeilijk zijn. Succes lieve lizzy! <3

  5. Susan 20 januari 2014 / 07:45

    Hoi Lizzy,
    Ik wil je toch heel veel sterkte wensen <3 ik volg je nog nog niet zo lang, maar ik vind het verschrikkelijk wat er met je gebeurt. Dit komt deels ook omdat ik net een jaar achter de rug heb vol chemo's en operaties, mijn moeder had namelijk ook kanker. Ik herken veel van jou irritatiepunten! Het belangrijkste is afleiding zoeken! En qua slecht voelen; bij mijn moeder was dit altijd van dinsdag(chemodag) tot vrijdag en toen viel het eigenlijk wel mee! Wij zijn nu net een maand klaar, dus voor ons gezin is het nu weer herstellen maar ik denk aan jou en je familie! Veel geluk en sterkte X

  6. Charile 20 januari 2014 / 07:55

    Jeetje, wat heftig om te lezen! Heel veel sterkte <3

  7. Laura 20 januari 2014 / 08:41

    Wat Susan zegt is waar! Mijn tante had ook altijd die dagen erg last van haar chemo, maar daarna knapte ze weer erg op! Ik vind je een heel sterk persoon, positief blijven want je slaat je hier zo door heen! xx

  8. Wendy 20 januari 2014 / 08:46

    Lieve Lizzy,

    Ik hoop dat het de komende tijd wat beter met je gaat en dat de ‘ups’ zullen overheersen.
    Je bent een sterk meisje en je hebt geweldige mensen om je heen!

    Heel veel sterkte! <3

  9. Suzanne 20 januari 2014 / 08:51

    Ik vind het onwijs dapper van je, je bent een kanjer! En dat je dit al met ons deelt vind ik echt heel knap van je! Dikke knuffel voor jou!

  10. Daisy 20 januari 2014 / 09:20

    Ik vind je echt super stoer en ik vind het ook echt super goed hoe je, je hier allemaal doorheen slaat. Sterkte en ik blijf lekker je blog volgen en steunen waar mogelijk als bezoeker!

  11. Queenies 20 januari 2014 / 09:35

    Jeetje wat heftig allemaal zeg! Ik heb echt heel respect voor jou en wens je al het beste en sterkte toe!

  12. Kelly 20 januari 2014 / 09:52

    Wat fijn om te lezen dat je nog steeds leuke dingen probeert te doen! Ik hoop dat je dat kunt blijven doen.

  13. Rozemarijn 20 januari 2014 / 10:23

    Hoi Lizzy,
    Ik hoorde laatst van iemand, dat er documentaire is over het vasten voor en na een chemo. Blijkbaar heb je dan bijna tot geen last van de bijwerkingen. Ik weet niet of het ook daadwerkelijk werkt en klopt. Maar je kan je er igg in verdiepen, misschien werkt het wel :)

  14. Astrid 20 januari 2014 / 10:37

    Wat heftig zeg om dit zo te lezen. Komt toch wel heel dichtbij zo. Ik wens je heel veel sterkte de komende tijd! Xxx

  15. Sylvana 20 januari 2014 / 10:44

    Heftig zeg en wat ben je moedig. Lieve Vriendinnen heb je.

  16. Tineke 20 januari 2014 / 11:27

    Fijn dat je zoveel lieve familie en vriendinnen hebben die je steunen. Ik had ook geen idee dat het na de eerste chemo meteen zo heftig kon zijn! Heel veel sterkte!
    Liefs

  17. Vera 20 januari 2014 / 11:28

    Wow, wat heftig om te lezen zeg! Kan me er geen voorstelling van maken waar je nu doorheen moet gaan…Vind het wel erg moedig van je dat je zoveel deelt op je blog. Wanneer heb je de volgende kuur? En wat doe je nu eigenlijk met je studie? Ik wens je heel veel sterkte, heb erg veel respect voor je. Keep your head up :-)

    • Lizzy 20 januari 2014 / 11:42

      Volgende week 27 januari dan moet ik bloedprikken en als die uitslag goed is dan heb ik de 28ste deel B van kuur 1. Want een kuur bestaat altijd uit twee delen. Wat ik met school ga doen weet ik eigenlijk nog niet zo goed!

  18. Laura 20 januari 2014 / 12:19

    Ik vind je zo sterk, Lizzy! Je bent het grootste gedeelte van de tijd zo positief en natuurlijk mag je ook balen van deze rotsituatie. Jij sleept je er wel doorheen met die kracht van je!

  19. Anne 20 januari 2014 / 12:21

    Heel veel sterkte toegewenst!

  20. Soesja 20 januari 2014 / 12:27

    Ooh, ik zie dat je The Fault in Our Stars leest! Zo een mooi boek vond ik dat <3 Haha, die sushi in het ziekenhuis, wat een mooie actie. Wel heel naar dat je je nu ook zo slecht voelt, maar ik weet 100% zeker dat jij je er doorheen gaat slaan Liz! En daarna ga je alle leuke dingen die je nu moet missen keer 100 inhalen! Liefs!

  21. Sophie 20 januari 2014 / 12:35

    Ik heb zoveel bewondering voor jou! Je vertelt het zo knap en heel veel sterkte!

  22. Anna 20 januari 2014 / 12:41

    Wat fijn dat je geen pijn had tijdens de kuur, terwijl je het wel verwachtte. Logisch dat je nu alleen maar lekker wil chillen, dat moet je ook vooral doen! ik vind het heel knap hoe je omgaat met de situatie! Heel veel succes en sterkte de komende tijd.

  23. Amelie 20 januari 2014 / 14:37

    Ik bewonder je alleen maar! Hoe je erover vertelt, dat je zomaar alles durft te vertellen ook!

  24. Martine 20 januari 2014 / 14:44

    Heftig Lizzy! Maar wel fijn om te horen dat je niet super ziek bent geworden, dat lijkt me wel heel naar. Ik vroeg me af wat je nu met je studie gaat doen. Begin je volgend jaar opnieuw of word er iets speciaals voor je geregeld? Ik denk niet dat je nu vaak naar Utrecht gaat.

    Doe lekker rustig aan meid!

  25. Melissa 20 januari 2014 / 14:55

    Ah Lizzy, ik word gewoon een beetje verdrietig van je post. Kan me zo goed voorstellen dat je er soms even doorheen zit, en dat je het oneerlijk vindt :( Want dat is het ook. Ik vind het superknap hoe je het allemaal doet, ik denk dat ik echt één grote hoop ellende zou zijn. Het komt goed, dat weet ik zeker, maar het is rot om doorheen te moeten allemaal. Ik hoop dat je je snel wat beter voelt. Hele dikke knuffel xxx

  26. Elsemieke 20 januari 2014 / 15:06

    Jeetje, zo heftig allemaal. Het lijkt me heel frustrerend als je leuke dingen wil doen, maar je lichaam niet meewerkt. Het is heel logisch dat je er verdrietig om bent. Ik word al verdrietig bij het idee, jij zit er middenin! Toch vind ik het knap hoe je zo positief blijft! Het gaat goed komen, je bent echt super dapper. Keep the faith!

  27. Esmay 20 januari 2014 / 15:32

    Heftig allemaal zeg. Gelukkig heb je wel lieve mensen om je heen die je steunen en alles. Lijkt me ook moeilijk als je zelf wel wilt maar je lichaam niet. Maar we blijven positief Liz, jij kan dit <3

  28. Jeske 20 januari 2014 / 15:55

    Knap dat je er zo over schrijft! Het is logisch dat je er niet vrolijk van wordt, maar gelukkig heb je veel lieve mensen om je heen. Hopelijk kan je snel weer alles doen wat je graag wilt!

  29. Annemiek 20 januari 2014 / 16:15

    Ah zo heftig! Ik vind het echt knap hoe je er mee omgaat, en je doet het hartstikke goed!
    Gelukkig heb je een heleboel lieve mensen om je heen! Sterkte <3

  30. Leonie 20 januari 2014 / 16:30

    Wow Lizzy, super veel sterkte gewenst! Ik vind het bere-knap hoe jij met dit alles omgaat, hou vol!

  31. hesteranne 20 januari 2014 / 16:56

    Bijzonder om te lezen. Dankjewel dat je dit met ons wilt delen. Heel veel sterkte!

  32. Maria 20 januari 2014 / 17:06

    Misschien kun je proberen om te denken dat het maar voor een half jaar is. Een half jaar, dat is zo om! En daarna ben je weer gezond en kan je je leven weer oppakken. Echt waar, meid!

  33. Patty 20 januari 2014 / 17:14

    Heftig zeg. Dat hakt er natuurlijk ook wel in zo’n chemo. Ik snap ook wel dat je je erg rot voelt en dat het voor jou niet zo hoeft, hopelijk als de chemo’s erop zitten en je weer helemaal beter bent dat je meer van het leven kan genieten als voorheen:-)
    Stertke nog in ieder geval.

  34. Tiffany 20 januari 2014 / 17:44

    Als je kijkt naar de situatie waarin jij verzeild bent geraakt, doe je het naar mijn mening echt top! Ik heb echt erg veel bewondering voor jou, hoe jij hiermee omgaat… Zo positief :) Het leren accepteren is misschien moeilijk, maar dat gaat geleidelijk aan hé. Ik vind ‘t ook top dat je blijft doorgaan met bloggen, en dat je af en toe niets online zet, maakt toch helemaal niets uit? Niemand zal je dit kwalijk nemen hoor :)
    Ik hoop dat je niet teveel last krijgt in de toekomst en dat je je energieker gaat voelen. Alvast nog veel sterkte :)

  35. Sophie 20 januari 2014 / 19:00

    Ik vind het zo knap hoe positief jij blijft! Echt daar heb ik zoveel bewondering voor. Knap Lizzy! Veel sterkte nog.

  36. Swaen 20 januari 2014 / 22:26

    Ik vind het knap van je meid! Heel veel succes en sterkte ♥

  37. Dina 20 januari 2014 / 23:10

    Heel veel sterkte!!!!!! Ik wens je het allerbeste <3333

  38. Lenneke 21 januari 2014 / 15:42

    Ik vind je zo stoer en positief! Je bent echt een heldin, weet je dat? Sterkte!

  39. Kikki 21 januari 2014 / 18:14

    Je bent zo positief! Fijn dat het wel goed met je gaat. Heel veel liefs!

  40. Michelle 22 januari 2014 / 11:04

    Heel veel succes de komende tijd! Probeer positief te blijven. Dat verandert de situatie op zich misschien niet, maar wel de manier waarop je je er doorheen slaat! Liefs

  41. Maartje 22 januari 2014 / 17:59

    Ik kwam toevallig vandaag op youtube op je Personal Update filmpje, en niet dat ik je ken, maar het raakte me wel.. Dit bericht komt ook wel aan zo te zeggen (mag je dat zeggen als je iemand niet kent?) allemaal erg heftig, maar wel super fijn dat je je eerste chemo zo goed bent door gekomen, op wat kleine nare bijwerkingen later dan.
    Heel veel sterkte, en ik hoop dat alles goed komt met je, en dat elke chemo zo goed gaat als deze, en ik bewonder je doorzettingsvermogen, toch nog lekker uit eten gaan, en even eruit, dat is misschien wel je beste medicijn, want zodra je je eraan toe gaat geven, dan wordt het heftiger zeggen ze!
    Heel veel sterkte, en keep your head up.

  42. Denise 22 januari 2014 / 20:45

    Wat een heftige week! Maar wat ben jij onwijs sterk zeg! Heel veel succes en probeer positief te blijven dan komt alles goed, weet ik zeker! Veel liefs, Denise

  43. Maaike 23 januari 2014 / 00:07

    Hé Liz! Ik heb wel eens eerder een kijkje op je blog genomen, maar helaas nooit echt blijven plakken. Omdat ik je eigenlijk helemaal niet ken weet ik niet wat ik moet zeggen, dus ik wil je gewoon heel veel sterkte wensen met de komende periode. Liefs!

  44. Bella 23 januari 2014 / 16:56

    Ik bewonder jouw optimisme, ik heb dan ook met plezier je verhaal gelezen. Het is bewezen (heb ik gisteren nog gelezen in mijn psychologieboek) dat mensen met kanker die strijdlustig zijn, de ziekte willen bestrijden en niet bij de pakken blijven zitten meer kans hebben op een positieve afloop. Dus ik weet zeker dat je dat supergoed gaat doen, blijf vooral genieten en ga ervoor!!!

  45. Fleur 24 januari 2014 / 12:55

    Wow, wat ben je er onwijs positief onder! Succes de komende tijd meid!

  46. wies 24 januari 2014 / 15:57

    Ik heb onwijs veel bewondering voor je. Ik vind het ontzettend knap dat je zo positief kan blijven. Heel veel beterschap <3

  47. Jeanne 25 januari 2014 / 22:33

    Heftig om te lezen, je omschrijft heel goed hoe je je voelt! Ik heb onwijs veel respect voor je, je bent zo dapper! Zelfs op de foto’s in het ziekenhuis voor/tijdens/na de chemo sprankel je van de foto’s af. Ik hoop alleen maar dat je het op deze manier vol kunt houden, dan wordt jij die ziekte wel de baas!

  48. Anouk 26 januari 2014 / 15:18

    Wat een week zeg! Ik snap dat je echt zenuwachtig was voor de eerste keer, het is ook niet niks!! Gelukkig heb je super lieve vriendinnen die je komen opzoeken en je door de tijd heen slepen. Hou vol meid, het zal niet makkelijk zijn maar you can do it! Je schrijft zo positief, echt heel knap

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *