Al sinds ik klein ben, roep ik dat ik later iets voor mezelf wil doen. Dingen ondernemen vind ik altijd al leuk, en daarnaast zit het ook wel een beetje in de familie. Mama heeft een eigen bedrijf, mijn stiefvader is een ondernemer in hart en nieren en hij roept al een tijdje dat ik me moet inschrijven bij de Kamer van Koophandel. Niet eens omdat ik zo veel verdien met mijn blog (was het maar zo, haha!) maar ook omdat dan gewoon alles netjes geregeld is. Bedrijven vragen me namelijk regelmatig of ik een factuur wil sturen, maar dat mag niet zomaar. Ik kan wel inkomsten krijgen (maakt niet uit hoe veel), maar het is belangrijk dat de Belastingdienst daar ook van op de hoogte is. Zeker nu ik 18 ben en mijn zorgverzekering moet betalen, wil ik alles gewoon goed op orde hebben. Daarnaast zijn de kosten voor mij relatief laag aangezien ik dus nog niet veel verdien.
Maar hoezo dit opeens? Afgelopen zondag, op mijn verjaardag, gingen we uit eten. Daar kreeg ik mijn verjaardagscadeau van mijn stiefvader en toen vertelde hij mij dat hij met zijn bedrijf mij een jaar lang wil gaan begeleiden als ondernemer. Dus met alles, ook die hele financiële rompslomp. Hij heeft veel ervaring, dus ik ga er vanuit dat het allemaal goed gaat komen. Maandag gingen we dus naar de Kamer van Koophandel (op zijn initiatief, ik vond het nog best eng) en toen heb ik ‘OurFavourites’ laten registeren als eenmanszaak. Ik heb de startdatum laten veranderen naar 17 februari 2013, zodat ik echt op mijn 18e verjaardag mijn bedrijf ben gestart. Het was mijn stiefvaders idee om het op mijn verjaardag te doen, zodat ik dan meteen als ik volwassen (kuch) was, een eigen bedrijf had. Van mij hoefde het allemaal niet zo per se, maar nu ik het heb gedaan vind ik het eigenlijk wel heel erg leuk!
Mijn blog is dus vanaf nu mijn bedrijf en daarnaast is het de bedoeling dat ik in de toekomst met dit bedrijf ook freelance opdrachten kan doen, wat zeker van pas gaat komen als ik mijn studie heb afgerond. Wat trouwens echt nog lang gaat duren, maar dat maakt allemaal niks uit.
Al met al: ik ben nu dus ondernemer! Dat klinkt echt… Apart. Maar wel leuk! Zoals mijn stiefvader zei: “Het ondernemerschap is leuk, maar je zult het echt nog wel een paar keer vervloeken.” Ik geloof hem meteen, maar ik geniet er nog graag van zolang het kan. Ik moet gewoon alles netjes bijhouden en dan komt het vanzelf goed.
