Ik heb een hele poos nagelgebeten, vooral op de basisschool was het erg. We hebben toen alle speciale nagellakken tegen nagelbijten gebruikt, maar niets hielp. Op een gegeven moment wende ik aan die vieze smaak en beet ik er gewoon doorheen. Wanneer ik beet? Tijdens het tv kijken, als ik zenuwachtig was of als ik me verveelde. Ook vooral op school tijdens de saaie lessen was het raak. Natuurlijk wilde ik stoppen, maar je komt er echt niet zomaar vanaf. Het heeft een hele poos geduurd voordat ik niet meer nagelbeet, maar ik kan nu sinds 2 jaar zeggen dat ik écht niet meer nagelbijt. Zo nu en dan heb ik nog wel eens een haakje wat ik er af wil pulken, waardoor mijn nagel scheurt. Ook zijn mijn nagels door al dat bijten ook enorm zwak geworden. Ik heb snel last van nagels die splijten en ze breken snel af doordat ze zo zwak zijn. Maar gelukkig heb ik daar ook mijn middeltjes weer voor!
Ik was laatst oude foto’s terug aan het kijken en toen kwam ik bovenstaande foto tegen. Vraag me niet hoe deze foto is genomen, maar ik denk dat ik toen mijn haren uit mijn gezicht hied. Mijn vinger is vies van de pizza die ik toen aan het eten was. Ik heb namelijk mijn gezicht even van de foto afgeknipt want die is echt te erg voor woorden… Ik wil best foto’s van een kleine Lizzy laten zien (als jullie daar benieuwd naar zijn) maar deze ging echt te ver. Eerlijk gezegd schrok ik een beetje van mijn nagels. Ze waren wel echt heel kort… Tegelijkertijd was ik ook blij, blij dat mijn nagels nu niet meer zo kort zijn. Je nagels zijn je visite kaartje en het is des te oncharmant als je met korte, gekauwde nagels rondloopt. Ik heb wel eens geprobeert nepnagels te dragen tegen het bijten maar die vielen binnen no time eraf en het was eigenlijk ook geen gezicht….
Hoe ik van het nagelbijten af ben gekomen? Heel simpel: door het dragen van (vooral donkere kleuren) nagellak. Zoals ik al zei hielpen al die speciale nagellakken niet en nepnagels waren al helemaal een drama! Doordat ik veel rode nagellak droeg, waren mijn nagels bedekt en dacht ik niet aan nagelbijten. Licht roze kleurtjes hielpen niet, daar beet ik op de één of andere manier gewoon doorheen. Heel gek eigenlijk, maar alleen bij donkere kleuren deed ik het niet. Ik heb dat ongeveer een paar maanden volgehouden en stukje met beetje beet ik steeds minder nagels. Op een gegeven moment realiseerde ik me ook dat dit echt niet meer kon en dat het er onverzorgd uit zag. Ook deed het soms als ik te ver beet ook nog eens pijn! Ook hielpen mijn vriendinnen me. Wanneer ik beet en ze zagen dat en waarschuwde ze me, dat hielp ook.
Tegenwoordig zien mijn nagels er zo uit. Op dit moment zijn ze redelijk kort voor mijn doen, op een paar nagels na. Sommige nagels zijn veel zwakker maar bijvoorbeeld mijn duimnagels kunnen heel wat hebben! Ik verzorg ze nu ook beter, met bijvoorbeeld een nagelriemolie en een nagelverharder. Die van Herôme vind ik erg fijn want ik merk dat mijn nagels er ook echt sterker van worden. In combinatie met een fijne handcrème heb ik mooie, verzorgde nagels. Waar ik nog steeds wel last van heb: nagels die splijten en dat ík diegene ben die het dan nog erger maakt. Dat gebeurt vooral als ik geen nagellak draag. Op kale nagels is het zo fijn om het ‘weg’ te pulken waardoor mijn nagel helemaal slap wordt en vervolgens inscheurt. Mede door mijn geliefde nagellakpotje van Herôme gebeurt dit ook steeds minder dus ook ík loop tegenwoordig met verzorgde nagels rond.
Ik ben er van overtuigd dat iedereen die nagels bijt ermee kan stoppen, aangezien ik het zelf ook heb gedaan. Hopelijk hebben de nagelbijters wat aan mijn verhaal en wie weet is het ook herkenbaar voor een aantal. Zijn er meer meiden die nagel hebben gebeten of nog steeds bijten? Ik ben wel benieuwd naar jullie nagelverhalen ;-)
