Volgensmij heeft iedereen wel minstens één moedervlek. De één heeft er wat meer dan de ander, ik heb bijvoorbeeld best veel moedervlekken. Vooral op mijn armen en op mijn gezicht. Een helemaal vlekkenloos huidje zal ik dus nooit hebben, maar daar heb ik geen problemen mee. Het hoort bij me en het maakt me zoals ik ben.
Al zolang ik me kan herinneren heb ik ook een moedervlek op het puntje van mijn neus. Misschien zullen sommigen van jullie hem wel eens gezien hebben, bijvoorbeeld op een filmpje of foto’s. Tot ongeveer 1/2 jaar terug viel hij niet zo op tussen zijn soortgenoten, het was gewoon een moedervlek net als de rest. Het was meer dat ik moest melden dat ik daar óók een moedervlek had. Hieronder een foto van toen ik in groep 2 zat, daar had ik de moedervlek ook al, maar daar zie je hem haast niet. Het was hier nog een onschuldig, klein minipuntje.
En je voelt ‘m misschien al aankomen, er is een ‘maar’. Want, sinds 1/2 jaar is mister Mole gaan groeien. Dat klinkt echt heel smerig, maar het is nou eenmaal zo. Maar het was op een gegeven moment echt een bobbeltje, dus een moedervlek die uitstak. Zelf vond ik het in eerste instantie niet zo storend, maar toen ik er achter kwam dat je dat vanaf de zijkant echt goed kon zien, vond ik het toch al wat minder. Ik schaamde me zelfs. Zeker toen ik reacties kreeg als ‘Wat heb je daar?’ en dat iemand vroeg of ik een puist op mijn neus had. Nu is dit niet vaak voorgekomen, maar je kan je begrijpen dat het niet leuk is om te horen. Vriendinnen vertelden dat het wel meeviel, maar die mensen zeiden het niet voor niets. Als het niet op valt, dan hadden ze ook niks gezegd.
En daarom was ik er klaar mee. Ik wilde dus de moedervlek laten verwijderen. Ik vind mijn neus al niet het mooiste van mijn gezicht en zo’n opvallende moedervlek benadrukt dat alleen nog maar meer. Dus, hop, weg ermee! In september ben ik daarom naar de huisarts geweest die me doorverwees naar een dermatoloog. In het ziekenhuis vertelden ze me dat er twee opties waren.
De eerste optie was dat de moedervlek weer gelijk wordt gemaakt met het oppervlak, dus zoals het eerst was. Hierbij wordt niet het gehele pigment verwijderd, dus na afloop kan er nog een klein vlekje zichtbaar blijven. De tweede optie was dat ze met een mini-appelboortje wat dieper in mijn huid gingen om de gehele moedervlek te verwijderen, dus niet alleen het uitstekende gedeelte, maar ook het pigment. Toen de dermatoloog me vertelde dat hierbij ook moest worden gehecht viel die optie voor mij al af. Het gaat mij namelijk niet om de moedervlek, maar het feit dat hij uitsteekt. En de moedervlek is sowieso niet echt donker van kleur, dus het zal nooit een opvallend vlekje zijn. De dermatoloog raadde me de eerste optie aan en daar heb ik dus ook voor gekozen.
Dus… Vaarwel mister Mole, want 4 november gaat ‘ie eraf. Ze gaan hem eraf snijden en ik krijg voor de verdoving ook een spuit in mijn neus (daar zie ik eigenlijk alleen tegenop :P). Het is gelukkig op een vrijdag, want ik zal natuurlijk wel een pleistertje krijgen en ik sta er nou niet om te springen om hiermee naar school te gaan. Zo lekker op je neus, dat valt ook meteen als eerste op aangezien het in het midden van je gezicht zit. Ik ga overigens wel die avond wokken met de verjaardag van mijn opa, maar dat houden we dan maar even voor lief ;) Ik zal nog een update posten als hij eraf is! Wie weet inclusief een foto met sexy pleister…
